در پناه او...

 اهل بیت را سه روز بر دروازه ی شام بداشتند

  تا شهر را آذین بستند، هر چه تمام تر

  و به هر زیور و آرایه و آیینه که بود؛

  چنان که هیچ چشم، مانندِ آن ندیده بود.

  و سرها را که پیشتر به شهر برده بودند

  بیرون فرستادند تا با اهل بیت وارد کنند.

  آنگاه از مردمِ شام پانصدهزار مرد و زن

  دف زنان، بیرون آمدند

  و امیران با دف و سنج و شیپور.

  و جوانان می رقصیدند و دف و سنج می زدند

  و تنبور می نواختند.

  و مردمِ شام به گونه گون جامه ها

  و سرمه و خضاب، خویش را آراسته بودند.

  و بیرونِ شهر از بسیاریِ مردم مانندِ عرصه ی محشر شده بود:

  در یکدیگر موج می زدند.

  چون به میانه روز رسید

  سرها و اسیرها را به شهر در آوردند.

    ___________________________

    - کتاب آه، ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی، ص 496