گریه بی شیون

گفتم: پاشو درست بخواب. این جا خسته می شوی.

سرش را بلند کرد. دیدم که تمام صورت و جانمازش خیس است و مهرش گل شده است.

تعجب کردم. گفتم: برای ما این حالات خیلی عجیب است که یک نفر، دو ساعت توی سجده باشد.

بعدها چون با ما صمیمی بود، پاسخم را با این شعر داد که:

شمع این مسئله را بر همگان روشن کرد                                            که توان تا به سحر گریة بی شیون کرد.

پی نوشت:

روحت شاد مصطفی کریمی که به ما یاد دادی چه کنیم.

 ببست و پنج دی ماه سالروز شهادت مصطفی کریمی