هــوالحکیـم
تحلیلی از ضرورت و جهت و نیازهای حرکت
آیا ضرورت حرکت را احساس کرده ایم؟
مسأله این نیست
که گفتند و شنیدیم، نوشتند و خواندیم. باید خود به این احساس رسیده باشیم. بنابراین
آدم هایی که به ماهی چند هزار تومان حقوق و زن و بچه و برو بیایی و احیاناً یک عنوان
روشنفکری و چند جلسه سخنرانی
قانع هستند کتاب «حرکت» را نخوانند! طبیعی است که اگر به این حد قانع باشیم نیازی
به حرکت نداشته و راکد بمانیم.
این کتاب به ما بینشی می دهد تا مایی که وحشت عهده دار شدن یک
بچه و یا ترس از ازدواج را داریم، مسئولیت یک خانواده، یک مؤسسه و یک محله و حتی
بدون خستگی و ترس از ضربه خوردن، بار یک نسل را به دوش بکشیم.
لینک دانلود کتاب حرکت " استاد علی صفایی حائری" :
هــو الــقیّوم
آنچه نزد شما است فانی است و آنچه نزد من است باقی (الرحمن/26 و 27)
و ازین رو مصطفی (ص) فرمود: آنچه باقی میماند بر آنچه فانی می شود برتری دهید و برگُزینید، که دنیا دار غرور است و عقبی دار سُرور !
دنیا دار فنا و عقبی دار بقاء است،نسیم عقل به مشام آن کس نرسد که فانی را بر باقی برگزیند و دار سُرور را بگذارد و دار غرور آباد کند !
پیر طریقت گفت: اگر همه ملک جهان و کشور بنی آدم را زیر نگین تو نهند و کلید خزانه های دنیا را جملگی به تو دهند،چون سرانجام آن فناست،دل بر آن نهادن خطاست !
*اینک چند حکمت و پند از حکیمان و بزرگان بمناسبت فنا و بقا :
1 - به گفتار از کردار کفایت کردن،کار مغروران است.
2 - بر سرمایه دیگران اعتماد نمودن،حرفه مفلسان است.
3 - بر جامه ی عاریت نازیدن،عادت بیکاران است.
4 - به خلعت دیگران شاد بودن،سیرت بی خردان است.
5 - جفا کردن و طمع وفا داشتن کار نادرستان و ستم کاران است.
هــو المـومن
رفته بودم دیدنش
روی تخت مانند پاره ای گوشت بی جان افتاده بود
آخه جانباز نخاعی گردنی بود
فقط لب و دهان و چشم و گوشش حس و حرکت داشت و دیگر هیچ!
گفتم:وجود تو به چه دردی می خورد؟خدا چرا تو را نگه داشته است؟
نگاه عـاقل اندر سفیهی کرد و گفت:
*مصلحت نیست که این زمزمه خاموش شود*
-از خجالت سرم را به زیر انداختم و ...
بزرگی می فرمود:
نفس کشیدن اولیای خدا برای جهان هستی اثر دارد.
*عاشقـان را بگذارید بنالنـد همـه / مصلحت نیست که این زمزمه خاموش شود*
«منبع: کتاب شهد شهود»
هــوالحکیــم
Second Life Syndrome
http://mkeivan.blog.ir/1392/09/18/Second-Life-Syndrome
سندروم زندگی دوم
زندگی در فضای مجازی
من می دانم. . .
که پس از این همه شکست و تنهایی
و همراه این همه بن بست و درگیری،
کسی که راه تو را در پیش گرفت
و به سوی تو کوچ کرد،
زود به تو می رسد و راهش نزدیک است؛
« أن راحل الیک قریب المسافة »
و فقط این راه برای آنهایی است که کوچ کرده اند
و مهاجر هستند نه مسافر
رفته اند که بروند نه این که دوباره بازگردند.
بشنو از نی "علی صفایی حائری"