ای هم نشین خلوت نخل ها

ای همنشین خلوت خامــــــوش نخلها !               تنهایـی ات مبـاد، فرامـــوش  نخلها

 

بعد از تو چشم تشنه پرستی نداده است               آبی به ریشه های عطش نوش نخلها

 

خم کرده است قامت شمشــاد عشق را                سنگینی فــراق  تو بر دوش  نخلـها

 

انگار یک قرابت دیرینـــه داشته است                نیــزار نالــه های تو با گوش نخلـها

 

طبعم نوشت نام تو را با دو بیت اشک                بر قامت همیشـه عــزاپوش نخلهـــا

 

 

امشب  تو نیستی و برای گریستن

 

ما تشنه می رویم در آغوش نخلها