دعای او...

الهی وَ سیّدی! اَسْئَلُکَ بِالّذینَ اصْطَفَیْتُمْ، وَ بِبُکاءِ وَلَدیَّ فِی مفارقَتی اَنْ تَغْفِرَ بِعُصاةِ شیعَتی، وَ شیعَةِ ذُرّیتی»؛ 

ای معبودم و ای آقای من! تو را به حق آن کسانی که خود انتخاب فرموده ای می خوانم، و تو را نیز به گریه های دو فرزندم در حین جدائی خود از آن ها فرا می خوانم که معصیت کاران از شیعیان من و شیعه فرزندانم را ببخشائی!

این دعا دعای اوست در آخرین لحظات عمرش وقتی اسما کنار او رسیده است می بیند چنین دعا میکند دعا می کند برای همه

جانم فدای چنین مادری

ای دهر اف بر تو که باید با چنین مادری چنان رفتار شود و تو همچنان باشی......

موبایل

یه گوشی نوکیای 1100 داشت که روی صفخه اش نوشته بود
دا   کر   سی   چت   بی؟( پ.ن)
اونم مثل من منتظر بود یه جوری سر بحث رو با هم باز کنیم
تا اینکه بالاخره بی بونه یهو شروع کردیم با هم صحبت کردن
گقت که بهش تهمت دزددی زدن یه شب هم تو بازداشتگاه  خوابیده به خاطر همین بی آبرویی از زندگی سیر شده چند بار هم میخواسته خودکشی کنه





گوشی اون باکلاس تر بود
اما اون رو صفحه اش نوشته بود
هی روزگار!
سر یه فرصت مناسب اول شب بود تازه هوا تاریک شده بود
باهم صحبت کردیم
می گفت باباش خیلی اذیت می کنه اصلا اهمیت نمی ده بهش حالشو می گیره
براش لپ تاپ نمی خره خلاصه اصلا دوستش نداره
بعد صحبت هامون یه زنگ زد به خانواده یه کم بهتر شد






ادامه ش باشه برا بعد

پی نوشت : مادر   بچه برای چی می خواستی ؟

سیزده به در...

یکی می گفت ببینیم ستاره بخت کدوم طرفه به همون سمت بریم

یکی دیگه می گفت ما که میریم روستای بابام اینا

اونای دیگه از شب قبل رفته بودن باغ خودشون

یه عده هم برنامه خاصی نداشتن می خواستن برن پارک های اطراف و کوه و دشت

او...

یه نگاه به بچه هاش کرد و گفت: برنامه هفتگی مون که فراموش نشده؟

رفتند سیزده بدر

سیزده بدر شون ختم شد به دعای توسل سه شنبه شب جمکران

سیزده در به بدر

همه سیزده بدر هستند

و

او هنوز هم در به در

پی نوشت :بی سرو سامان توام یاحسین

او هست...

در دستور زبان عرفان، فعل این‌گونه صرف می‌شود:

من نیستم،

تو نیستی،

او هست…

سفر به او...

 

ناگزیر از سفرم، بی‌سر و سامان، چون «باد»

به «گرفتارِ رهایی» نَتَوان گفت آزاد

 

کوچ تا چند؟! مگر می‌شود از خویش گریخت؟

«بال» تنها غم غربت به پرستوها داد

 

اینکه «مردم» نشناسد تو را غربت نیست

غربت آن است که «یاران» ببرندت از یاد

 

عاشقی چیست؟به جز شادی و مهر و غم و قهر؟!

نه من از قهر تو غمگین، نه تو از مهرم شاد

 

چشم بیهوده به آیینه شدن دوخته‌ای

اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد

فاضل نظری

چند روزی که نبودم در سفر بودم سفر راهیان نور اما باز هم به شرمندگی اسیرم

وقتی به معنای جبر فکر میکنم جبر یعنی بازگشت از این سفرها

چه کنم چاره ای ندارم جز بازگشت

و به امید آن سفر....

هر آغازی را پایانی است و هر پایان یک آغاز است...

ممنون از همه دوستانی که سر زدند

راستی سال نو مبارک

جاتون خالی بود سال تحویل حرم آقا